บทที่ 940

เสี่ยวเป่าร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด “อ๊า!”

เจียงเสียนเยว่กระชากผมของเสี่ยวเป่าแรงยิ่งกว่าเดิม “เสี่ยวเป่าโตแล้วนะ หัดโกหกหม่ามี้แล้วเหรอ! เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ!”

เสี่ยวเป่าตัวสั่นเทาไปทั้งตัว “ไม่... ไม่ได้...”

เจียงเสียนเยว่เงยหน้าหัวเราะเสียงดัง “ไม่ได้เหรอ? ยังกล้าพูดว่าไม่ได้อีกเหรอ? แก...